Minnesota small talk party greeting: What do you do for a living ... Does that pay good? Do you have a boat ... How big is it? Are you married ... Is your wife hot?
არაჩვეულებრივი სტატიაა, ერთი ამოსუნთქვით წავიკითხე და ამაღლებულია ჩემში ყველა კეთილი გრძნობა🙏
დამაინც,
თუ განვიხილავთ ქრისტეს გზას ჩვენ არ გვჭირდება ვეძებოთ ბევრი კვლევა.
საკმარისია შევადაროთ.
ვინმემ შესაძლოა სუბიექტურად ქრისტიანულ თვალსაზრისად ჩამითვალოს ეს შედარება, თუმცა უნდა ვაღიაროთ, რომ ქრისტეს ცხოვრება ფაქტია, ის მსოფლიოს უდიდესი ისტორიული ფიგურაა გარდა რელიგიურისა.
თუ არ ვაღიარებთ ქრისტეს არსებობის ისტორიულ ფაქტს პირველ საუკუნეში, ამ მასშტაბის არც ერთი ფაქტი არ არსებობს ნებისმიერ სხვა ამბავზე, მაშინ არ გვქონია ცხოვრებაში არაფერი რეალური. მაგრამ რადგან გვაქვს ხელშესახები მემკვიდრეობა ფაქტი უტყუარია.
ადამიანების დიდ ნაწილს ჩვენს დროში მიაჩნია, რომ განათლება არის მატერიალური რამ და აღემატება რწმენას, ხოლო რწმენა არის გაუთვლელი და ამოუხსნელი განცდა, რომელიც განათლებაზე დაბლა დგას.
სინამდვილეში თუ დავფიქრდებით საიდან მოდის რწმენა ადამიანში, მივხვდებით რომ მას წინ გარკვეული ცოდნა უძღვის. ანუ ცოდნა რწმენის შემადგენელი ნაწილია და ცოდნაზე მაღლა დგას.
ცუდ მაგალითს მოვიყვან- მაგალითად: იუდა კარგად იცნობდა იესოს, ბევრ მორწმუნეზე მეტად, იცოდა რომ უფალი იყო, მაგრამ არ ირწმუნა მისი, არ მიიღო თავის ღმერთად. ფაქტია რომ მის რწმენას ჰქონდა ცოდნა, ბევრ მორწმუნეზე მეტად იცნობდა ღმერთს, ჰქონდა მატერიალური ფაქტები, მაგრამ არ აღიარებდა თავის ღმერთად, რადგან მის რწმენას აკლდა სხვა თვისებები, თავმდაბლობა, ერთგულება და სხვა მრავალი. (მაგრა ეს კიდევ სხვა ამბავია)
მთავარ ამბავში ამას გეტყვით:
ახალი აღთქმის ერთ- ერთი იგავი ეხება ტალანტებს, რომელსაც ღმერთი სამ კაცს აძლევს, შედეგად ერთი შეინახავს და უკან დაუბრუნებს, მეორე ერთჯერადად გაამრავლებს მას, ხოლო მესამე მას ამრავლებს და ბევრჯერ გამრავლებულს დაახვედრებს.
უფალი მესამე კაცის საქციელს იწონებს.
ტალანტების იგავი ჩემთვის გახდა ცხოვრების მასწავლებელი. მივხვდი რომ ყველაფერი, რაც არის მატერიალური ან არამატერიალური არის მოცემული ნივთი გასამრავლებლად და ადამიანებისთვის მისაცემად.
უდიდესი ქართველი გენიალური პოეტი ,,ვეფხისტყაოსნის” ავტორი შოთა რუსთაველი თავის აფორიზმში ამბობს: ,,რასაცა გასცემ შენია, რაც არა დაკარგულია” - ეს ზუსტად მიუთითებს იმას, რომ ჩვენ გავცემთ მატერიალურ ტვირთს და ვიღებთ სულიერ სარგებელს, ან ვიღებთ მატერიალურ ტვირთს, რომელიც გვაშორებს სულიერ სიმდიდრეს.
ბევრი შემიძლია ვიმსჯელო და ბევრი მაგალითიც მოვიყვანო, მაგრამ არ მეყოფა სივრცე, დიდი მადლობა ავტორს ამ პოსტისთვის, ამ თემის წამოწევისთვის, ის ჩემი შთაგონება გახდება ჩემი პოეზიისათვის.
Glory to God, thanks for the reality check❤️
“The rich exist for the sake of the poor. The poor exist for the salvation of the rich.”
St. John Chrysostom
Minnesota small talk party greeting: What do you do for a living ... Does that pay good? Do you have a boat ... How big is it? Are you married ... Is your wife hot?
It’s a thing indeed! And yet somehow people are good. But ugh…
არაჩვეულებრივი სტატიაა, ერთი ამოსუნთქვით წავიკითხე და ამაღლებულია ჩემში ყველა კეთილი გრძნობა🙏
დამაინც,
თუ განვიხილავთ ქრისტეს გზას ჩვენ არ გვჭირდება ვეძებოთ ბევრი კვლევა.
საკმარისია შევადაროთ.
ვინმემ შესაძლოა სუბიექტურად ქრისტიანულ თვალსაზრისად ჩამითვალოს ეს შედარება, თუმცა უნდა ვაღიაროთ, რომ ქრისტეს ცხოვრება ფაქტია, ის მსოფლიოს უდიდესი ისტორიული ფიგურაა გარდა რელიგიურისა.
თუ არ ვაღიარებთ ქრისტეს არსებობის ისტორიულ ფაქტს პირველ საუკუნეში, ამ მასშტაბის არც ერთი ფაქტი არ არსებობს ნებისმიერ სხვა ამბავზე, მაშინ არ გვქონია ცხოვრებაში არაფერი რეალური. მაგრამ რადგან გვაქვს ხელშესახები მემკვიდრეობა ფაქტი უტყუარია.
ადამიანების დიდ ნაწილს ჩვენს დროში მიაჩნია, რომ განათლება არის მატერიალური რამ და აღემატება რწმენას, ხოლო რწმენა არის გაუთვლელი და ამოუხსნელი განცდა, რომელიც განათლებაზე დაბლა დგას.
სინამდვილეში თუ დავფიქრდებით საიდან მოდის რწმენა ადამიანში, მივხვდებით რომ მას წინ გარკვეული ცოდნა უძღვის. ანუ ცოდნა რწმენის შემადგენელი ნაწილია და ცოდნაზე მაღლა დგას.
ცუდ მაგალითს მოვიყვან- მაგალითად: იუდა კარგად იცნობდა იესოს, ბევრ მორწმუნეზე მეტად, იცოდა რომ უფალი იყო, მაგრამ არ ირწმუნა მისი, არ მიიღო თავის ღმერთად. ფაქტია რომ მის რწმენას ჰქონდა ცოდნა, ბევრ მორწმუნეზე მეტად იცნობდა ღმერთს, ჰქონდა მატერიალური ფაქტები, მაგრამ არ აღიარებდა თავის ღმერთად, რადგან მის რწმენას აკლდა სხვა თვისებები, თავმდაბლობა, ერთგულება და სხვა მრავალი. (მაგრა ეს კიდევ სხვა ამბავია)
მთავარ ამბავში ამას გეტყვით:
ახალი აღთქმის ერთ- ერთი იგავი ეხება ტალანტებს, რომელსაც ღმერთი სამ კაცს აძლევს, შედეგად ერთი შეინახავს და უკან დაუბრუნებს, მეორე ერთჯერადად გაამრავლებს მას, ხოლო მესამე მას ამრავლებს და ბევრჯერ გამრავლებულს დაახვედრებს.
უფალი მესამე კაცის საქციელს იწონებს.
ტალანტების იგავი ჩემთვის გახდა ცხოვრების მასწავლებელი. მივხვდი რომ ყველაფერი, რაც არის მატერიალური ან არამატერიალური არის მოცემული ნივთი გასამრავლებლად და ადამიანებისთვის მისაცემად.
უდიდესი ქართველი გენიალური პოეტი ,,ვეფხისტყაოსნის” ავტორი შოთა რუსთაველი თავის აფორიზმში ამბობს: ,,რასაცა გასცემ შენია, რაც არა დაკარგულია” - ეს ზუსტად მიუთითებს იმას, რომ ჩვენ გავცემთ მატერიალურ ტვირთს და ვიღებთ სულიერ სარგებელს, ან ვიღებთ მატერიალურ ტვირთს, რომელიც გვაშორებს სულიერ სიმდიდრეს.
ბევრი შემიძლია ვიმსჯელო და ბევრი მაგალითიც მოვიყვანო, მაგრამ არ მეყოფა სივრცე, დიდი მადლობა ავტორს ამ პოსტისთვის, ამ თემის წამოწევისთვის, ის ჩემი შთაგონება გახდება ჩემი პოეზიისათვის.
Shen magari magari tamada… chem da! Kriste Ahgsda!